Περιεμφυτευματική βλεννογονίτιδα - Περιεμφυτευματίτιδα

Τι είναι η περιεμφυτευματική βλεννογονίτιδα

Είναι η αντίστοιχη πάθηση της ουλίτιδας γύρω από εμφυτεύματα. Το κύριο αίτιο για την εμφάνιση της περιεμφυτευματικής βλεννογονίτιδας είναι τα μικρόβια (οδοντική μικροβιακή πλάκα), τα οποία υπάρχουν υπό φυσιολογικές συνθήκες στο στόμα μας, χωρίς να προκαλούν πρόβλημα. Όταν όμως δεν απομακρύνονται αποτελεσματικά σε καθημερινή βάση, λόγω μη σωστής στοματικής υγιεινής, ή/και μη τακτικού καθαρισμού από τον οδοντίατρο, αυξάνονται σε αριθμό οδηγώντας στην εμφάνιση της φλεγμονής. Η περιεμφυτευματική βλεννογονίτιδα παρουσιάζεται με κόκκινα, οιδηματώδη ούλα που αιμορραγούν κατά το βούρτσισμα ή και αυτόματα και μπορεί ακόμη και να πυορροούν.

Θεραπεία

Η θεραπεία της περιεμφυτευματικής βλεννογονίτιδας συντελείται με την απομάκρυνση των μαλακών (οδοντική μικροβιακή πλάκα) και σκληρών («πέτρα») εναποθέσεων που έχουν συσσωρευτεί γύρω από τα εμφυτεύματα και είναι απολύτως προβλέψιμη. Αυτό επιτυγχάνεται με τη χρήση μηχανικών (υπέρηχοι, εργαλεία χειρός – ειδικά για εμφυτεύματα) και χημικών μέσων (αντιμικροβιακοί παράγοντες σε μορφή διαλύματος ή gel). Η μη επανεμφάνιση του προβλήματος στηρίζεται στην αποτελεσματική στοματική υγιεινή σε καθημερινή βάση, που εφαρμόζεται από τον ασθενή, καθώς και στον τακτικό έλεγχο και καθαρισμό των εμφυτευμάτων που πραγματοποιείται στο ιατρείο, και ο οποίος θα πρέπει να πραγματοποιείται τουλάχιστον δύο φορές ανά έτος.

Τι είναι η περιεμφυτευματίτιδα

Η περιεμφυτευματίτιδα είναι μια μικροβιακής αιτιολογίας φλεγμονή, που θεωρείται εξέλιξη της περιεμφυτευματικής βλεννογονίτιδας και οδηγεί σε προοδευτική απώλεια του οστού που περιβάλλει και στηρίζει τα οδοντικά εμφυτεύματα.

Το κύριο αίτιο για την εμφάνιση του προβλήματος είναι τα μικρόβια, τα οποία υπάρχουν υπό φυσιολογικές συνθήκες στο στόμα μας, χωρίς να προκαλούν πρόβλημα. Όταν όμως δεν απομακρύνονται αποτελεσματικά σε καθημερινή βάση, λόγω μη σωστής στοματικής στοματικής υγιεινής, ή/και μη τακτικού καθαρισμού από τον οδοντίατρο, αυξάνονται σε αριθμό οδηγώντας αρχικά στην εμφάνιση της περιεμφυτευματικής βλεννογονίτιδας. Σε κάποιο χρονικό σημείο, που δεν μπορεί να προσδιοριστεί ακριβώς, η βλεννογονίτιδα μπορεί να εξελιχθεί σε περιεμφυτευματίτιδα, η οποία αν δεν αντιμετωπιστεί οδηγεί σε απώλεια του οδοντικού εμφυτεύματος.
Αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης περιεμφυτευματίτιδας παρουσιάζουν ασθενείς με ιστορικό περιοδοντίτιδας, ειδικά σε περιπτώσεις που τοποθετούνται εμφυτεύματα χωρίς να έχει προηγηθεί περιοδοντική θεραπεία και να έχει εγκατασταθεί ένα περιβάλλον υγείας στους ιστούς του στόματος. Άλλοι σημαντικοί παράγοντες κινδύνου αποτελούν το κάπνισμα και ο μη ελεγχόμενος σακχαρώδης διαβήτης.
Η διάγνωση της νόσου επιτυγχάνεται με συνδυασμό προσεκτικής κλινικής και ακτινολογικής εξέτασης και μπορεί να απαιτεί την καταγραφή και σύγκριση ευρημάτων διαδοχικών εξετάσεων μέσα σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα. Ο κλινικός έλεγχος με εξειδικευμένα εργαλεία αναδεικνύει την σημαντική αύξηση του βάθους της σχισμής μεταξύ ούλων και εμφυτεύματος, δηλαδή την ύπαρξη περιεμφυτευματικών θυλάκων (αντίστοιχοι των περιοδοντικών θυλάκων) που αιμορραγούν ή/και πυορροούν στην ανίχνευση. Η ακτινολογική εξέταση δείχνει την οστική απώλεια που έχει συμβεί γύρω από το εμφύτευμα.

Σημεία – Συμπτώματα

Σημεία ή συμπτώματα της περιεμφυτευματίτιδας μπορούν να είναι τα ακόλουθα:

• Κόκκινα ούλα γύρω από το εμφύτευμα που αιμορραγούν κατά το βούρτσισμα ή / και αυτόματα
• Διογκωμένα ούλα γύρω από τα εμφύτευμα που πυορροούν
• Υποχώρηση των ούλων και αποκάλυψη σπειρών του εμφυτεύματος (γκρι μεταλλικό χρώμα)
• Πόνος κατά την μάσηση στην περιοχή του εμφυτεύματος
• Κινητικότητα του εμφυτεύματος
• Κακοσμία του στόματος

Θεραπεία

Στόχοι

• • Αναχαίτιση προοδευτικής υποχώρησης του οστού που περιβάλλει το οδοντικό εμφύτευμα
  • Απουσία αιμορραγίας ή/και πυόρροιας των ούλων γύρω από το εμφύτευμα
  • Δυνατότητα εφαρμογής αποτελεσματικής στοματικής υγιεινής από τον ασθενή
  • Μείωση περιοδοντοπαθογόνων μικροβίων
  • Μείωση βάθους περιεμφυτευματικών θυλάκων

Σκοπός
Διατήρηση του οδοντικού εμφυτεύματος σε συνθήκες βιολογικά, λειτουργικά και αισθητικά αποδεκτές για το μέγιστο δυνατό χρονικό διάστημα.

Στάδια
Σε γενικές γραμμές η θεραπεία της περιεμφυτευματίτιδας είναι λιγότερο προβλέψιμη συγκριτικά με εκείνη της περιοδοντίτιδας. Επί του παρόντος δεν έχει καθοριστεί κάποιο συγκεκριμένο πρωτόκολλο αντιμετώπισης της νόσου που να οδηγεί προβλέψιμα σε επιτυχή αποτελέσματα.

Σε πρώτο στάδιο εφαρμόζεται μη χειρουργική θεραπεία, η οποία στοχεύει στην όσο το δυνατόν καλύτερη απομάκρυνση των μαλακών (οδοντική μικροβιακή πλάκα) και σκληρών («πέτρα») εναποθέσεων που έχουν συσσωρευτεί πάνω στην επιφάνεια του εμφυτεύματος, καθώς και στην μείωση της αιμορραγίας ή/και πυόρροιας των ούλων. Αυτό επιτυγχάνεται με τη χρήση μηχανικών (ειδικοί υπέρηχοι και εργαλεία χειρός για την επιφάνεια του εμφυτεύματος, συσκευές καταιονισμού αποτριπτικής σκόνης και νερού υπό πίεση) και χημικών μέσων (αντισηπτικοί παράγοντες σε μορφή διαλύματος ή gel, συστηματική χορήγηση αντιβιοτικών φαρμάκων).

Συνήθως η αντιμετώπιση αυτή δεν αρκεί για να αναχαιτίσει την εξέλιξη της περιεμφυτευματίτιδας και ακολουθεί μια δεύτερη χειρουργική φάση. Στα πλαίσια της χειρουργικής θεραπείας εφαρμόζονται διάφορα πρωτόκολλα, που έχουν ως στόχο την απολύμανση κατά το δυνατόν της μολυσμένης από μικρόβια επιφάνειας του εμφυτεύματος, την μείωση του βάθους των περιεμφυτευματικών θυλάκων και την απόδοση ευνοϊκότερων ανατομικών συνθηκών που να επιτρέπουν την εφαρμογή αποτελεσματικής στοματικής υγιεινής από τον ασθενή. Ως επί το πλείστον, τα παραπάνω επιτυγχάνονται με οστεοπλαστική, ουλοπλαστική και λείανση της αδρής επιφάνειας του εμφυτεύματος (διαδικασία γνωστή ως «εμφυτευματοπλαστική»). Η τεχνολογία των laser μπορεί να χρησιμοποιηθεί επικουρικά στις προσπάθειες απολύμανσης της επιφάνειας του εμφυτεύματος και μείωσης των μικροβίων που έχουν εγκατασταθεί στις περιεμφυτευματικές οστικές βλάβες. Σε κάποιες περιπτώσεις και εφόσον το επιτρέπει η ανατομία της βλάβης είναι δυνατή η ανάπλαση του απωλεσθέντος οστού γύρω από το εμφύτευμα. Για τον σκοπό αυτό χρησιμοποιούνται οστικά μοσχεύματα (συνήθως αυτογενούς ή αλλογενούς προέλευσης), μεμβράνες κολλαγόνου και πρόσφατα αυξητικοί παράγοντες που προέρχονται από το αίμα του ίδιου του ασθενούς μετά από κατάλληλη επεξεργασία (PRP, PRF).

Συντήρηση

Για να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος επανεμφάνισης της νόσου και απώλειας του εμφυτεύματος είναι απαραίτητη η εφαρμογή καθημερινής αποτελεσματικής στοματικής υγιεινής από τον ασθενή, καθώς και ο τακτικός επανέλεγχος και καθαρισμός των εμφυτευμάτων στο ιατρείο, που θα πρέπει να πραγματοποιείται ανά 4-6 μήνες.